కాలమా! కాస్త ఆగుమా!

వినీల ఆకాశమున

వెలిగే తారకల నడుమ

విరబూసిన అందాల చంద్రిక

శశిరేఖ వేడిమి వెన్నెల కాంతుల హాయిలో   

కృష్ణవేణమ్మ గలగలల జోలాటకు 

ఓ చిరు గాలి తోడు రాగ

కొబ్బరాకు అంచున సేదతీరిన ఓ నీటి బొట్టు

జారు వారి తనువును పులకరించి మైమర్చగా

చేరుకున్న నిదురానగరిలో

మల్లెల మాలాల ఒదిగిన చిరునవ్వు

తేనల ఝరి కారు పలుకులు

ఒయ్యారాలెన్నో ఒలకు నర్తనతో

చారు చక్కని కలువకంటి

నా కలల రాకుమారిని చేరుటకు

స్వప్నాల సోపానాలు ఆరోహించి 

నిక్కల ఫలము అందుకొనుటకు

తెరువు తెలుసుకొను ఈ సమయాన

కాలమా! నువ్వు ఆగుమా!

పొద్దు వాలుటకు అంత తొందరేలమ్మా

తరుణి చెంత లేని తరణి రాక నాకెందుకమ్మా

కాలమా! కనికరించి కాస్త ఆగుమ!

సందెరేళ, సాగర తీరపు మేఘాల చాటున

దొబూచులాడుతున్న భానుడి మందార వెలుగుల్ని

ముడివేసుకున్న కుసుమాల పరిమళములతో

ఇంపైన మారుతం చలించు ఉల్లాసప్పు ఉయ్యాలలో

ఆహ్లాదపు అంచులు తాకుతూ

విచ్చుకున్న కేరింత తుల్లింతలతో

ఉప్పొంగిన సొగసుల కొలనులో

అందాల సుమాళియై విహరిస్తున్న

నా ఆశల తుషార అలివేణి తలంపులలో తడుస్తున్న

నా హుషారు జోరు అందుకుని పరుగులు పెట్టక

కాలమా! కాస్త ఆగుమా!

నా జ్ఙాపకాల జల్లును ఆవిరి చేసి

అరుణిమ అందాల సవిత్రను దూరం జరిపి

చంద్రకాంతి లేని రేయి

ఊహలు దిగి రాని, విలాసం తెలియని చెలి

కలవరింపులల జాగరిల్లు దండన నాకు ఏలనమ్మా!

ఓ కాలమా! కాస్త ఆగుమా!

నా కనులలో, అసువులో కటిక చీకటిని నింపకుమ!